Personal stylist Carina van der Kloet (48) weet het heus wel: in Nederland moet je uitkijken met opvallen. Niet iedereen waardeert dat, je bent al snel een uitslover in je markante kleurencombinatie en een kluns wanneer je er niet eens in kunt fietsen, maar dan zegt Carina van der Kloet: je kunt best in het oog springen zonder meteen de show te stelen. Probeer het gewoon een keertje en zie wat je in anderen losmaakt. Want wie kleding ziet als liefdevolle interactie tussen mensen kan nooit overdressed zijn, volgens Carina. Het is niet zozeer een levensfilosofie die ze luidkeels uitdraagt, eerder een persoonlijke conclusie na ruim twee decennia professioneel advies geven over kleding, presentatie en uitstraling. Als je de ander welgemeend en met respect tegemoet wil treden, trek je iets moois aan. Zo eenvoudig is het.
Zelf ervaart ze het effect van kleding vooral wanneer ze het zelfgemaakte broekpak van haar moeder draagt. Het is kleurrijk, met een patroon van oranje, gele en groene mensfiguren op een zwarte achtergrond. Het is van boven strak, met een decolleté dat echoot, en het heeft wijde pijpen. Ze combineerde het pak met een grote zwarte hoed tijdens het flaneren in Parijs en met een felle jas van konijnenbont (‘heel fout, maar ik kreeg het van iemand bij wie het in de kast hing te verstoffen’) en goudkleurige pumps naar een feest in een Amsterdams club. De reacties waren steevast goed.
Ze valt erin op, maar dat kan ze hebben. Het pak past bij haar, het is vrolijk en uitgesproken en wat misschien nog het beste is: ze kan zich nog zo goed herinneren hoe haar moeder erin uitzag wanneer die zich voor de spiegel stond op te maken voor een feest of een diner. Als een plaatje, met mooi gekapt haar en bijpassende sieraden. De kleine Carina zat meestal vol bewondering op het ouderlijk bed toe te kijken en soms – wie wil kan daar het begin van haar loopbaan aanwijzen – gaf ze haar moeder advies.
Het waren de jaren zeventig, haar vader werkte voor de Verenigde Naties. Het gezin woonde in Marokko, Kameroen, Burundi, de Verenigde Staten, Nederland. Er waren veel feesten en veel diners en het was de onuitgesproken bedoeling dat diplomatenparen goed voor de dag kwamen. Hoe je eruitzag was ook toen al een vorm van pr. Haar moeder had dat goed begrepen. Haar stijl was een mengeling van elegantie en eigenheid, die evenwel nooit te eigenzinnig was. Authentiek – dat wel. Haar kleding onderstreepte haar persoonlijkheid. Ze knipte foto’s uit modebladen en maakte de kledingstukken na. De stof voor het broekpak had ze gekocht op de markt in Rabat. Het was een stevige jersey die zonder kreukels naar beneden viel en mede daardoor corrigerend werkte.
Dat doet ie nog steeds. Toen Carina het broekpak jaren geleden van haar moeder kreeg, bleek het haar te passen als een handschoen. De kleuren waren nog steeds even fel en nergens was een gaatje te bekennen. Het was alsof ze gisteren nog op dat grote bed naar haar moeder had zitten staren. Een ontroerend moment; niet eerder had een kledingstuk haar zo duidelijk doen voelen dat de tijd stil kan staan en tegelijk onophoudelijk door stroomt.
De eerste keer dat ze het pak droeg, was op een jaren zeventig-themafeestje. Tegenwoordig trekt ze het aan bij gelegenheden die vragen om iets speciaals. Daarnaast gebruikt ze het pak regelmatig als ‘sfeermaker’ tijdens haar Salons. Op die middagen verkoopt ze nieuwe en tweedehands kleding van verschillende ontwerpers en gebruikt ze een aantal stukken bij haar stylingadviezen. Het veelkleurige kledingstuk doet het goed als illustratie van wat je allemaal zou kunnen doen en combineren met een geanimeerde print.
Zo is dit broekpak een educatief instrument, een tijdmachine en een communicatiemiddel in één. Vooral die laatste functie is belangrijk. Wat Carina van der Kloet ooit instinctief van haar moeder leerde en overnam, kan ze nu zonder moeite verwoorden: kleding kan benadrukken wie je bent en anderen tegemoet komen nog vóór er daadwerkelijk iets gezegd is. Opvallen is niet het doel, evenmin als overdressed zijn. Komt u haar binnenkort tegen in het flamboyante broekpak van haar moeder, beschouwt u dan de opzichtige kleuren als een uitgestoken hand. Dag, zegt ze dan met zoveel woorden. Fijn u te ontmoeten.
Dit stuk verscheen in Harper’s Bazaar, april 2017. Fotografie: Alexandra Brand.
The Aubergine Coat 