Het is moeilijk voor te stellen dat Kyra Marcopoulos (55) ooit iets tegen sieraden had. Ze maakt ze sinds een paar jaar nota bene zelf, als officieuze edelsmid of veredelde hobbyist of hoe je het wil noemen. Een echte opleiding heeft ze nooit gehad – ze vindt het simpelweg verrukkelijk om in haar eigen atelier eindeloos te prutsen, steentjes te zetten, oud goud om te smelten en er iets nieuws van te maken. Ze erfde de sieraden van haar moeder, die stierf toen Marcopoulos dertien was. En haar moeder, een petite mannequin die er altijd uitzag om door een ringetje te halen, was precies de reden dat ze zelf lange tijd geen enkel sieraad wilde dragen. Het was de overdaad, zegt ze nu. Haar moeder had tijdens haar leven dagelijks zoveel sieraden omgehangen, dat zij zelf van de weeromstuit onopgesmukt door het leven wilde gaan.

Tegenwoordig is dat anders. Nog steeds houdt ze niet van tierlantijnen, haar smaak is eenvoudig en ‘organisch’, zoals ze het zelf noemt: wat ze draagt niet perfect en glanzend hoeft te zijn, eerder duidelijk gedragen en met hier en daar zichtbare oneffenheidjes. Maar haar moeders grote, bonte sieraden zijn door de jaren heen steeds belangrijker geworden en, afgezien van een enkel kitscherig exemplaar, mooier in haar ogen. De gouden ringen met diamantjes en grote paarse stenen, de armbanden met schakels – nog altijd zitten ze in het stoffen tasje waarin Marcopoulos ze vanaf het begin bewaart, maar ze worden nu ook weer gebruikt.

Twee van haar moeders vijf simpele armbandjes smolt ze om. Van het goud maakte ze een nóg simpeler armbandje, niet meer dan een gebogen grassprietje, dat ze elke dag draagt. Een deel gebruikte ze voor een schakelketting, die ze ook dagelijks om heeft, weer een ander deel liet ze verwerken in een bedelketting, waarin onderdelen van oude sieraden verwerkt werden, als schommelende herinneringen. Had ik dat maar eerder gedaan, denkt ze regelmatig. Dan had ze haar moeder langer letterlijk op haar huid kunnen meedragen.

Tussen de erfstukken zit één armband die ze nooit zal omsmelten. Omdat-ie van verguld zilver is en ook gewoon te mooi, en waarschijnlijk al zo’n honderd jaar oud. Breed, handgemaakt, gevlochten en met een sierlijk sluitstuk – het is het soort sieraad dat niet zou misstaan in een museumvitrine, maar Marcopoulos houdt vooral van de onvolkomenheden. Van de plekken waar het zilver door het gouden laagje heen piept en de zichtbare herstelwerkzaamheden in het fijne vlechtwerk. Ze zou hem nog een keer kunnen laten vergulden, maar dat wil ze niet. Dit charmante ding is gedrágen.

Haar Griekse vader, ook al zo’n stijlvolle figuur, had hem in Egypte voor zijn vrouw gekocht, nog voordat Kyra en haar drie broers werden geboren. In Griekenland dragen de vrouwen goud. Het mooiste aan dat goud is de kleur, zegt Marcopoulos. Het is altijd 18-, soms wel 22-karaats: warm, niet zo geel als het goud dat in het Westen voor sieraden wordt gebruikt. Het wordt gezien als een investering. Ze weet niet anders dan dat haar vader regelmatig sieraden cadeau deed. Haar tantes en oudere nichtjes: behangen waren ze. En was het gezin op vakantie in Griekenland, dan liet haar Nederlandse moeder haar armbanden extra rinkelen. Zelf kreeg ze als klein meisje van een jaar of vier haar eerste gouden ringetje. Ze gooide het buiten meteen in een put, waar haar ouders en de juwelier het weer uitvisten om het vervolgens nog even op te bergen.

Ze kan zich niet herinneren dat haar moeder de brede armband niet om had. Nou, bij het afwassen misschien. Ze hoeft er maar naar te kijken en ze ziet voor zich hoe het gouden muntje dat aan het sluitstuk bungelt sierlijk op de rug van haar moeders’ hand rustte wanneer ze bezig was. Tegenwoordig rust het muntje op haar eigen hand. Niet dagelijks – soms, tijdens een bijzondere gelegenheid. De armband werd bovendien vereeuwigd op een foto in een catalogus voor Kyra & Ko, het modemerk waarvan Marcopoulos medeoprichter is. Daar hangt hij om de pols van model Saskia de Brauw, duidelijk niet gemaakt voor de duisternis van een stoffen tasje. Gemaakt om te worden gedragen, zodat het vergulden vlechtwerk nog archaïscher wordt. Ook sieraden hebben het recht om oud te worden.

Dit kledingverhaal verscheen in Harper’s Bazaar, mei 2017. Fotografie: Alexandra Brand.

Kyra Marcopoulos