Dit is de periode die de Britse geschiedenis zal ingaan als het post-Interviewtijdperk: de tijd na het door miljoenen bekeken vraaggesprek tussen BBC-journalist Emily Maitlis en prins Andrew over zijn vriendschap met seksmisbruiker Jeffrey Epstein. Andrew wilde zijn naam zuiveren, maar we weten allemaal hoe dat is gegaan; het gesprek staat inmiddels bekend als ‘treinramp’ en de prins is al zijn baantjes kwijt.

De keuze voor Maitlis was trouwens opmerkelijk, want behalve dat zij een zeer scherpe interviewer is, is zij ook de vrouw van De Oogrol. In maart van dit jaar sprak ze met Labour-politicus Barry Gardiner, die zich onbegrijpelijk uitliet over de Brexit-procedure. Maitlis keek de camera in en rolde geërgerd met haar ogen, een moment dat voor eeuwig zal voortleven als glorieus gifje. De prins stond bij aanvang van hun gesprek al met 2-0 achter.

Zelf was ik vooral benieuwd naar de moeder van Andrew, koningin Elizabeth. Hoe zou zij de dagen na de val van haar kind hebben beleefd? Wat zou ze gezegd hebben? En wat had ze gedaan om de aandacht een beetje te verleggen?

Het is niet zo dat ik na het zien van het derde seizoen van The Crown pretendeer de Britse vorstin te kennen. Maar de serie laat me wel op een andere manier naar haar kijken. Beeldbepalende momenten waren onder andere: haar zichtbare opluchting wanneer blijkt dat de nieuwe Labour-premier, Harold Wilson, geen Russische spion is, maar een man van feiten en cijfers, want ‘die kun je tenminste vertrouwen.’ En de vrieskou waarmee ze haar oudste zoon Charles verwelkomt, nadat die in zijn jeugdige overmoed een iets te gloedvolle speech in Wales heeft gehouden. ‘Mammie, ik heb een stem,’ zegt hij. Haar reactie: ‘Niemand wil ‘m horen.’

In het licht van die gefictionaliseerde, maar toch ook door de realiteit gestutte fragmenten keek ik de afgelopen dagen naar foto’s van Queen Elizabeth. Ze deed veilige dingen met betrouwbare mannen – al lijkt wat dat betreft tegenwoordig niets meer vast te staan (nee, vergeet die opmerking).

Op 20 november, vier dagen na het interview, reikte de koningin de prestigieuze Chatham House Prize uit aan Sir David Attenborough, de 93-jarige patroonheilige van de natuur en alle dieren op aarde. Het is moeilijk om je daaraan een pr-buil te vallen en dat zie je op de foto’s. De koningin, gekleed in een zachtroze mantelpak met glimmertjes, lijkt op haar gemak. Ze overhandigt Attenborough zijn prijs met een lach die verraadt dat de twee al jaren teruggaan.

Voorts zijn er op de site van Getty 27 foto’s te vinden van haar recente bezoek aan het nieuwe onderkomen van de Royal Philatelic Society in Londen. Filatelie – dat klinkt Epstein-achtig verontrustend, maar het is gewoon een ander woord voor postzegels verzamelen, een ontzettende deughobby. De Britse koninklijke familie en de Philatelic Society hebben een lange geschiedenis samen (vandaar dat ‘Royal’) en de koningin is begunstiger van de club. Ook op deze foto’s, omringd door oude mannen die haar misschien wel herinnerden aan Harold Wilson, oogt ze ontspannen – maar ja, wat had ik dán verwacht? Dat de vrouw die zo goed is in het verbergen van haar gevoelsleven eens even lekker zou leeglopen op het postzegelhoofdkwartier?

Er dook nog een soort paparazzofoto op, waarop de vorstin en haar gevallen oogappel in de regen paardrijden bij Windsor Castle, vergezeld door het bericht dat Elizabeth het 60^ste verjaardagsfeest van Andrew had afgelast. Verder niets.

Prins Andrew (tweede van links) en koningin Elizabeth (tweede van rechts) rijden paard bij kasteel Windsor. Foto Reuters

Per ongeluk klikte ik op de website van roddeltabloid The Mirror, bekend om zijn creatieve fotografische aanpak. Een fotoredacteur had kennelijk besloten de boel wat op te schudden door bij de berichtgeving over Andrew een ongedateerde foto te plaatsen, waarop de prins achter zijn moeder aan loopt met wat lijkt op een blauw oog. In mijn hoofd begon de camera te snorren.

‘Minderjarige meisjes, hoe kón je?’

‘Maar mammie, ik heb een –’ (ik schrijf het niet op).

En dan het ijzige antwoord: ‘Niemand wil ‘m zien,’ gevolgd door een pets met haar handtas.

Het bleek een foto uit 2017, gemaakt tijdens de uitvaart van gravin Mountbatten van Burma. Slimme beeldvorming, maar net iets te uitgekookt. Buckingham Palace houdt als vanouds de poort gesloten, naar de emoties van Queen Elizabeth is het gissen. Ik zal nog een paar seizoenen van The Crown moeten wachten voor ik weet hoe zij zich voelt.

 

Dit artikel verscheen eerder in de Volkskrant.