In de herfst van 1966 zit Cor Jaring, voormalige havenarbeider, spierballenfotograaf en grootgrutter in wonderlijke geschiedenissen, op zijn hotelkamer in Tokio te kniezen. Heimwee. Naar alles: Amsterdam, het café om de hoek, de kinderen en vooral naar Willy. Of ze niet even kan komen, schrijft hij, dat zou ‘al het geluk uit de hemel zijn’. Afzender: ‘Corry’.
Willy en Corry – nou, wie dacht dat hij Cor Jaring inmiddels kende, met zijn zwart-wit foto’s van zeebonken en de patstrappers van de provobeweging uit de jaren zestig, moet Huis Marseille in Amsterdam aandoen. Daar wordt korte metten gemaakt met Jaring de macho. Fotograaf Sander Troelstra mocht in de jaren voordat de fotograaf overleed (in 2013) heel dichtbij komen en stelde een persoonlijk en vertederend eerbetoon samen aan een man die duidelijk twee kanten had.
Dokwerkers Amsterdams Havenbedrijf (1975) © Cor Jaring (Stadsarchief)
Dat hadden we wellicht al eerder kunnen vaststellen. Kijk goed naar die stoere foto’s en je ziet bijna altijd iets liefs, een dromerige blik, een argeloos gebaar, mannen die hun hoofd op de schouder van een ander laten rusten. Maar welbeschouwd ging het daar nooit over.
© Sander Troelstra: Cor Jaring
Troelstra zocht er juist naar. Hij leerde Jaring kennen in de winter van zijn leven, kreeg toegang tot zijn archief en diepte er foto’s en materiaal uit op die het grote publiek niet eerder zag. Intieme brieven en kattebelletjes. Beelden uit Japan, waarop je de fotograaf ziet zoeken, totdat hij zijn lens richt op dat wat hij kent: de arbeiders, de ‘gewone’ mensen. Foto’s uit het ‘naaktarchief’, waarop jonge vrouwen onhandig-sexy en met de afdruk van hun bh’tje op hun huid poseren.
Mooi is ook de zaal waarin Troelstra’s portretten van de oude Jaring hangen. Als een geknakte bloem schuifelt hij door zijn atelier. Troelstra ontroert zonder larmoyant te worden en dat is knap. Cor was hier heet zijn tentoonstelling. Zeg dat wel.
Dit artikel werd gepubliceerd in de Volkskrant op 14 april 2015 ter gelegenheid van de tentoonstelling Cor was hier. Het avontuurlijke oeuvre van een Amsterdamse fotograaf, 1936-2013 in Huis Marseille, Amsterdam.
The Aubergine Coat 
Mooi stukje over Cor. Met recht een aardige ‘vogel’ was ie. hij gaf les op de Aki, enschede en kwam vaak met veel praatjes en poeha de academie binnen. En toch was het een zachte, verlegen man. De tentoonstellingen in Huis Marseille en Stadsarchief waren voor mij de mooiste van 2015.