Even een inhaalslag. Aflevering 7 van The Aubergine Coat, gepubliceerd in de oktobereditie van ELLE.

 

***

 

Ze zijn er nog, de goede dingen. Ik verzon dat niet zelf, het is de slagzin van Manufactum. Manufactum is een Duits warenhuis waar je spullen kunt kopen die je nodig hebt wanneer je besluit om een simpeler maar kwalitatief rijker leven te gaan leiden. De koopwaar van Manufactum zijn van een hartverscheurende duurzaamheid.

Houten schoollinialen, zwart-wit gemarmerde klappers uit de tijd van de Stasi, paardenharen legerdekens, grootmoeders’ poetsmiddelen en een bruinlederen voetbal – het zijn onverwoestbare oerspullen. Alles wat wij vandaag de dag gebruiken is daarvan afgeleid en jammerlijk in kwaliteit afgenomen.

Maar er is hoop. Er is namelijk al een tijd iets aan de hand wat ik uit gemakzucht maar even de vermanufactumisering van de maatschappij noem. Nee, niet de bladzijde omslaan, blijf nog even. Je hebt de tekenen zelf ook vast opgemerkt. Mensen beginnen bijvoorbeeld hun eigen moestuin met vergeten groente. Of ze brengen pardoes hun boerenbontservies naar de Spullenhulp en schaffen een degelijke set handgemaakte borden van dikke Portugese klei aan.

Of neem Scott ‘The Sartorialist’ Schuman. Die man is al jaren bezig met een zoektocht naar de laatste nog levende kleermaker die het geheim van het perfecte knoopsgat kent, en hij laat zich alleen scheren door Italiaanse kappers met klapmes en natte doeken.

De mensheid – goed, laat ik niet overdrijven – sommige mensen willen de kwaliteit terug die ze nog kennen van vroeger of uit de verhalen over vroeger. En dan het liefst kwaliteit met dat oude verhaal eraan vast. Een tomaat inclusief zijn stamboom. De biesjes van Chanel mét dat stokoude dametje erbij, dat die biesjes eigenhandig vlecht.

De nieuwste loot aan de stam is het mannenkledingmerk The Jante Law. Dit is een internationaal opererend collectief, opgezet door twee leden van de Belgische indiepopgroep Das Pop, zanger Bent van Looy en basgitarist Niek Meul, en modeman Alexandre Milan. Bij The Jante Law draait alles om die archaïsche deugdelijkheid en om dat wat kleding kan vertellen.

Dat is dit geval heel wat. ‘Jante law’ verwijst naar een illustere serie wetten voor de stad Jante, zoals die werden beschreven door de Deens-Noorse auteur Aksel Sandemose in zijn invloedrijke boek En flyktning krysser sitt spor (Een vluchteling kruist zijn spoor) uit 1933. Het zijn regels die verordonneren dat je je vooral gedeisd moet houden en je niet moet verbeelden dat je iets voorstelt. Dat klinkt behoorlijk Nederlands, maar die Koude Oorlog-mentaliteit lijkt bij de Denen zo mogelijk nog sterker ontwikkeld, want de meeste Denen leven de regels van Jante nog altijd (onbewust) na.

 

 

 

De kleding van The Jante Law volgt die regels ook. De geruite overhemden, de bandplooibroeken, de opavesten – ze doen erg hun best om vooral niet op te vallen. De gebreide coltruien zouden wel gek zijn om hun koppetjes boven het maaiveld uit te steken. De grijze duffelse jas steekt zijn mouwen in zijn zakken en loopt zacht mompelend en met gebogen schouders voorbij.

Toch hebben al die kledingstukken één opzichtig kenmerk: kwaliteit. Die is hoog, heel hoog, en je moet wel heel weinig verstand van kleding hebben om dat over het hoofd te zien. The Jante Law werkt met kleine Europese textielfabrieken waar handwerk en duurzaamheid hoog in het vaandel staan. En betaalt zich dus terug in de afwerking van de kleding, in de keuze voor sluitingen (houtje-touwtje!) en details (een borstzakje met een hoornen knoopje!).

 

 

‘We zijn hier niet om op te scheppen over onze producten of ideeën, noch om te verleiden of uit te gaan van eigenbelang’, stelt het statuut van The Jante Law. Maar verleiden doet het merk wel degelijk: met kleding die uitblinkt door ouderwetse onopvallendheid.

Hoera! Ze zijn er weer, de goede dingen.

 

 

Website The Jante Law

 

In de boekwinkel van Liefhertje + De Grote Witte Reus, tentoonstellingsruimte/winkel in Den Haag, vond ik het boek Jante Characters van fotograaf Ursula Jernberg. Zij studeerde vorig jaar af aan de KABK in Den Haag. Deze foto’s zijn afkomstig van haar website.