Hoeveel couture kan een vrouw hebben? Het antwoord is natuurlijk: nooit genoeg. Hetzelfde geldt voor echtgenoten die met juwelen strooien alsof het confetti is. In beide categorieën was de in maart van dit jaar overleden filmster Elizabeth Taylor (op 79-jarige leeftijd) rijkelijk bedeeld. Ze trouwde acht keer en kocht kleren tot aan haar dood. De laatste fase van haar leven bracht ze het grootste deel van de tijd zittend in een rolstoel door en zelfs toen nog droeg ze met glitters versierde kaftans en wijde broeken met allerhande bloemetjesprints.

 

 

Taylors wereldberoemde collectie couture- en luxe prêt-à-porter-kleding wordt vanaf 13 december geveild bij veilinghuis Christie’s in New York, samen met haar juwelen (geschatte waarde 30 miljoen dollar), haar accessoires en haar niet misselijke kunstverzameling. Alle stukken staan online bij Christie’s. Wie gaat kijken valt van de ene verbazing in de andere.

Daar is de vermaarde La Peregrina-parel, speciaal door Cartier in een collier gezet (een cadeau van echtgenoot nummer vijf én zes, acteur Richard Burton). Daar de antieke diamanten tiara (presentje van echtgenoot nummer drie, producer Mike Todd). De zwartfluwelen schorpioenencape van Tiziani, gedragen op het bal te gelegenheid van Grace Kelly’s veertigste verjaardag. De vreemdsoortige kimono (ook van Tiziani) die Taylor droeg in de film Boom! uit 1968.

 

 

 

Het is veel. Veel te veel. Je wordt er eigenlijk niet goed van, van al die glitters en die dramatische avondjurken en die exotische bloemenprints. Pucci Dior Yves Saint Laurent Ferré De La Renta Hermès Versace Mugler Chanel Armani Dolce & Gabbana Miyake Givenchy – het houdt niet op. Wat zei Christian Dior ook alweer, tien jaar nadat hij met zijn naoorlogse New Look de wereld veroverd had? ‘Natuurlijk is mode een vluchtige, egoïstische extravagantie, maar in een tijd zo somber als die van ons moet luxe centimeter voor centimeter bevochten worden.’

Welnu, die aansporing heeft Elizabeth Taylor ter harte genomen. Maar waar ik na het be-olala-en van al die uitbundigheid naar snakte, was een simpele, afgeragde spijkerbroek, zo een waarin Elizabeth Taylor haar Engelse rozentuin bewerkte. Met gaten op de knie, of beter nog: met van die bruine kniestukken, er persoonlijk opgezet door Richard Burton. Voor die zeldzaamheid had Christie’s de hoofdprijs kunnen vragen. Maar ook tuinieren deed Elizabeth Taylor, áls ze het al zelf deed, hoogstwaarschijnlijk in Chanel. Saai hoor.