Brabantia verkoopt huishoudelijke producten. Vuilnisbakken, strijkhoezen, droogmolens. Als je de tijdschriftadvertenties van Brabantia moet geloven, gaan die producten lang mee, langer dan een mensenleven.
‘Hoe overleef je de Clear Top voorraadbus van Brabantia?’ lees je bijvoorbeeld in zo’n advertentie. Het antwoord staat er meteen onder in de vorm van een blakende en in sportkleding gestoken jongedame (overigens een oud-klasgenootje van mij). Die doet zo te zien flink haar best om ouder te worden dan haar roestvrijstalen voorraadbus met luchtdichte afsluiting, door dagelijks verse sappen van spinazie, rode bieten en rode pepers te drinken. Misschíen, zegt men bij Brabantia, misschien maakt zíj een kansje.
Ik moest aan de reclame denken toen ik vandaag in de Volkskrant een reportage over Jerry Winkler las. In het kort: deze aan lager wal geraakte jongen kwam er onlangs achter dat zijn biologische vader een puissant rijke man uit Bussum was. Alfred Winkler is al in 1992 gestorven, kinderloos, zo dacht men. Bleek niet waar te zijn. Niet alleen had hij Jerry verwekt, er was ook nog een dochter. Die liet het lichaam van Alfred drie jaar geleden opgraven om middels DNA-onderzoek voor eens en altijd duidelijkheid te krijgen.
Kortom, een tranentrekkend verhaal. Maar ik werd hierdoor het meest getroffen:
‘Begeleid door een tandarts en een officiële getuige werd de grafsteen van het graf getild, en de kist opgetakeld. Alfred Winkler was een geraamte geworden, maar wel een stijlvol geraamte. Het dure pak waarin hij was begraven zag eruit alsof het gisteren was gekocht.’
Nu ben ik natuurlijk geen Don Draper, maar toen ik dit las dacht ik meteen: Wat een uitgelezen kans voor de maker van dit dure pak om eens flink, nouja – uit te pakken. Dat is toch te mooi om waar te zijn: Alfred Winkler lag vijftien jaar onder de grond te vergaan en op zijn driedelige grijze streepjespak van atelier Huppeldepup zit nog geen vlekje? Over kwaliteit gesproken. Hier heb je de doeltreffende maar brave boodschap van Brabantia, verpakt in een extreem jasje. Dit pak is zo sterk, dat overleef je niet.
Alleen – hoe maak je precies reclame voor kleding met een lijk?
Nou, zo bijvoorbeeld:
De mode-industrie staat voor niets.
Pingback: 2010 « TheAubergineCoat