Gisteren zag ik haar lopen, op een zonovergoten stukje Lange Voorhout in Den Haag. Even had ik het gevoel in Parijs te zijn, waar dit soort dametjes regelmatig over de straten schuifelen. Hoewel – schuifelen? Deze vrouw, ze zal toch minstens tachtig geweest zijn, schuifelde niet, ze zweefde bijna over de stoep. Op hoge rode pumps, die dezelfde kleur hadden als haar tas, die weer dezelfde kleur had als haar leren handschoenen, die weer dezelfde kleur hadden als de baret op haar witte krullen. Ik bleef een tijdje achter haar lopen en liet mijn hoofd op hol slaan.

Elegantie met tegenlicht

Stel je voor dat ik de moed had om haar aan te spreken en haar te zeggen dat ze er zo mooi uitzag. En stel je voor dat ze dat leuk vond en mij vervolgens meenam naar haar kleine maar smaakvol ingerichte Haagse appartement. Dat ze daar de deuren van haar bescheiden inloopkast opende en mij een blik gunde op een verzameling kleren waar ik steil van achterover sloeg.

Misschien had ik hier stiekem te maken met de Emily Tinne van Den Haag, het evenbeeld van de Britse vrouw die tussen 1910 en 1940 haar familiegeld gebruikte om zoveel mogelijk hoeden, bontjassen, jurken, schoenen en stola’s (bijna allemaal in zwart) te kopen. Tinnes collectie van meer dan 700 kledingstukken en accessoires is tegenwoordig te zien in de National Museums Liverpool. Sommige van haar spullen bleken niet eens uitgepakt; er waren jurken bij die in de oorspronkelijke doos zaten, met de kaartjes er nog aan. Stel je voor dat deze vrouw ook zo’n onvermoede collectie had. In mijn hoofd deden vintage Chanelmantelpakjes een dansje met wat gewaagde creaties van Fong Leng. Een Haags sprookje.

Zo droomde ik verder, terwijl ik achter die elegante verschijning aan hobbelde, het zonlicht pal in mijn gezicht. Niet een keer verzwikte ze haar flinterdunne enkels op de Hollandse straatkeien, zo ongeschikt voor naaldhakken. Toen ik haar eindelijk inhaalde en zij opzij keek, werd de betovering verbroken. De zon zakte achter de huizen. Haar lippenstift was even rood als haar pumps, haar tas, haar handschoenen en haar baret. Toch zei ik niets en liep door.

De foto van een deel van de collectie van Emily Tinne is afkomstig van de website van de National Museums Liverpool. © Mercury Press Agency Ltd.