Mijn boek Doorkijken. Kunst voor het dagelijks leven (2016, De Bezige Bij) krijgt een tweede druk. Daar ben ik erg blij mee en trots op.

Wat ook leuk is: het essay ‘Markering van de tijd’, over wat de datumschilderijen van On Kawara te maken hebben met mijn wekelijkse bestelling bij de Haarlemse notenkraam, is opgenomen in de mooie catalogus bij de tentoonstelling De Tussentijd, nu te zien in Museum Voorlinden in Wassenaar. Voor die gelegenheid werd de tekst vertaald in het Engels door Liz Gorin.

Dan, in de categorie ‘Leuke weetjes, die misschien een beetje aangedikt werden, maar nog steeds leuk zijn’:

De mensen van de notenkraam, waar ik dus nog steeds elke zaterdag kom (mijn bestelling is inmiddels iets veranderd, maar daar zal ik u verder niet mee lastigvallen; waar het om gaat is dat ik nog steeds aan On Kawara denk wanneer ik onder die luifel sta) – die notenmensen dus vertelden mij laatst enthousiast dat er bezoek uit Zeeland (was het Zeeland?) aan de kraam had gestaan. Bezoek, zwaaiend met mijn boek (misschien heb ik dat van dat zwaaien trouwens wel verzonnen). ‘Is dit de notenkraam uit het boek?’ vroegen ze. En toen de nootjesmensen positief antwoordden, kochten ze de hele kraam leeg (echt!). Zo kan het dus lopen. Ik vind het niet meer dan terecht. Het zijn de lekkerste noten van Haarlem, ze figureren niet voor niets in mijn boek.